Onte tivo lugar a presentación do libro de Pablo Mosquera na Casa das Letras. A coincidencia do acto con outros catro eventos non facilitou a asistencia de xente, que se manifestou en vinte persoas como público. Como estaba previsto, falaron A. Gregorio presentando ó autor, J.Mª Rodriguez introducindo o libro e o propio autor con verbas sobre diversos temas relacionados co libro, incluída a idea da súa realización. A falta da gravación do acto, que se fastidiou, a continuación inclúense as verbas dos dous primeiros (que sufriron algunha variación no acto)
--
Boas tardes.
Os contactos entre O Tesón e Pablo Mosquera, e por extensión, os Aventados, fan posible este acto de hoxe nesta casa da cultura que se nos brindou e que é a Casa das Letras.
Temos na mesa a José Mª Rodríguez, que fará a presentación e ó autor, Pablo Mosquera, que falará da Mariña, do que fala o libro “Senderos para el Viajero”. Ambos son coñecidos abondo como para non necesitar presentación previa, pero cabe dicir que unha pequena visita a internet, onde me atopei cun medio millón de ocorrencias de 'Pablo Mosquera', fíxome variar a miña cómoda postura inicial de escudarme no coñecemento previo por parte do público para tentar facer un pequeno desbroce informativo.
Co permiso de José Mª, e como a presentación esta volta corresponde a un libro de Pablo, só direi del a lembranza do seu último libro polo momento, 'Sobre os castros de Ribadeo', presentado hai non tanto tempo neste mesmo lugar.
En canto a Pablo, xa dixen que o que me fixera cambiar de idea sobre a presentación foi a cantidade de información e desinformación na rede. Así, atopeime cun Pablo Mosquera campeón galego coido que de tenis. A cousa sería para para engadir ó curriculum, pero resulta que era na categoría alevín no ano 2004, co que non cadran as contas. E vinme na necesidade de aclaralo, mesmo cando a solapa do libro que hoxe se presenta contén unha relación parcial de feitos relacionados con el.
A quen temos aquí é a Pablo Alejandro Mosquera Mata, de alcume 'Bígaro'. Nalgunha biografía din que é político, escritor e articulista. Non obstante, de profesión, é médico, especialista en saúde laboral, e no seu ámbito profesional ten desenvolvido diversos cargos, entre os que destacan a dirección de Hospital en Vitoria, Burela e Jarrio. E na súa profesión segue.
En política, foi parlamentario vasco por Álava cinco mandatos, e parlamentario foral alavés en tres, tendo impulsado e creado un partido, Unidad Alavesa, do que foi presidente. Do seu paso pola política queda asemade a súa membresía como parte do Goberno Foral de Álava. Abandoou a política activa hai xa perto dunha década para virse dende o País Vasco a Galicia, ou máis en concreto, á Mariña.
En canto ó seu aspecto literario, a parte doutras obras como 'Entre líneas', ten colaborado con numerosos diarios e revistas, sendo ademáis tertuliano en varios medios. Calquera pode telo escoitado de xeito recente en Onda Cero ou leído na Voz de Galicia, o mesmo que pode ter accedido a centeares de artigos seus noutros medios, como El País ou El Progreso, o mesmo que en diarios de ámbeto vasco.
Pero quizáis sexan outros intereses os que nos aproximen máis ó actual libro: retomando ó chegar a súa terra o interese asociativo que o levou a participar na fundación do Foro de Ermua, de igual xeito ten hoxe entre mans ós Aventados, asociación cultural que é con diferencia na actualidade a que máis se está a mover na Mariña, e que non por casualidade terá mañá un dos seus numerosos actos, esta vez en función do poeta Miguel Hernández, ó tempo que hoxe mesmo é o propio Pablo e Alfonso Otero Regal saen nos papeis a conto doutra actividade da asociación mantida mércores en Viveiro. Un só detalle define quizáis esta asociación tan vencellada a Pablo: non hai moito, declarou que é doado ser un 'aventado': chega con ser alguén que ama á súa terra. Ista, na que estamos.
E co citado detalle, coido que queda algo clarificada a traxectoria vital de Pablo, e encarriladas as verbas xusto abondo para ceder a palabra a José Mª e comezar, agora si, a presentación do libro.
--
La cosmología aristotélica, inspirada en Ptolomeo, sobre los cuatro elementos del cosmos, tierra, aire, agua y fuego, no se acabó con Galileo, sino que pervive en el grupo de los Aventados de San Ciprián. Su cabeza visible, Pablo Mosquera, que nos honra aquí con su presencia, se encarga de recordárnoslo a través de este precioso libro que hoy pone a nuestro alcance. Un libro en el que el autor, como buen aventado, rinde tributo a los cuatro elementos que, según Ptolomeo, componen el mundo físico en el que vivimos y del que somos parte. Un mundo que Pablo se encarga de descubrirnos a lo largo de las páginas de este libro. Un libro en el que su autor nos revela bellezas ocultas, en situaciones y cosas, que a los demás se nos esconden.
Nos habla del viento cuando lo oye azotando en la noche los blancos mantos de la Santa Campaña en su recorrido nocturno por las costas del litoral mariñano, por tierras de San Andrés de Teixido o celebrando sus aquelarres en Os Farallóns de San Ciprián, invitada por la Maruxaina.
Nos habla del agua cuando nos cuenta los naufragios de tantos caminantes incógnitos y desconocidos peregrinos que las aguas engulleron en los muchos y trágicos siniestros sufridos en nuestra mar bravía a lo largo de nuestras costas.
Nos habla del fuego cuando con imaginación nos va relatando los destellos luminosos de los hermosos faros que, sin otros indicadores ni señales de tráfico que los guiasen, iluminaban los caminos de las naves que cruzaban el mar frente a nuestras costas.
Se ocupa de la tierra cuando, guiando los pasos de los peregrinos, les va descubriendo los bellos parajes que se esconden detrás de cada recodo de nuestras costas, desde Ribadeo hasta San Andrés de Teixido.
De todo esto y de mucho más nos habla el autor en la primera parte de su bello libro, escrito con una hermosa prosa, imaginativa y cunqueiriana, con la que va guiando a los viajeros y peregrinos hacia los lugares más señeros de nuestra costa britona. A través de estas páginas, siempre nuevas por su contenido poético y su frescura, nos va descubriendo bellezas y cosas que a los demás mortales se nos ocultan.
Yo me imagino a Pablo, sentado a la vera del campo santo de Vares, contemplando la isla Coelleira. Y en ella, esa reliquia de nuestra antigua cultura britona que, allá por el año 540, acogió al primer barco de los britones llegado a nuestras costas, y en donde levantaron el primer monasterio para albergar a Mailoc que llegaba con sus monjes britones para combatir los restos del priscilianismo y las incipientes herejías arrianas importadas por los suevos. Desde ese bastión de la Coelleira saltarían más tarde los monjes, con su abad al frente, hasta San Martín para fundar el gran Monasterio de Máximo, en donde quedó establecida la sede de nuestra diócesis britona, que después de su breve paso por Ribadeo, quedaría establecida para siempre en Vallibria, la actual Mondoñedo. Testimonio de los lazos que unían a esos dos monasterios britones y de esa herencia pasada compartida es la relación de dependencia que ambos monasterios, el de San Martín y el de l Coelleira, mantuvieron a lo largo de los siglos de existencia hasta el siglo XVIII, en la baja Edad Media.
Luego nos va exponiendo el autor, con numerosos y exhaustivos datos y fechas, los avatares vividos por los peregrinos desde el siglo X en su caminar hacia Compostela, guiados por la Via Láctea, que nosotros llamamos el Carro de Santiago. Y llevando de la mano a estos modernos peregrinos, que caminan movidos por una espiritualidad sin religión, en busca de la paz interior y del encuentro con la Trascendencia, el autor los conduce por los caminos de nuestra historia y los recovecos de nuestros paisajes, mientras les va recordando la intensa actividad ballenera habida en los puertos de la mariña. Todo ello adornado con hermosas leyendas que hablan de famosos acontecimientos pasados.
La historia del Marqués de Sargadelos le sirve al autor para dar a conocer al visitante que recorre nuestras tierras mariñanas el primer florecer de la industria de nuestra tierra gallega: la transformación del hierro, del caolín o del lino, la importación y exportación de nuestros productos textiles y agrarios, todo ello bajo el impulso hechicero y prodigioso de la figura del ribadense Antonio Raimundo Ibáñez, 2º regidor del concejo de Ribadeo.
Y no falta tampoco, como no podía ser menos, un recuerdo a la gran labor evangelizadora del hereje Prisciliano a lo largo de la Gallaecia. Un apóstol que, predicando pobreza y austeridad, criticó enérgicamente todo contubernio entre el poder civil y el religioso por lo que tuvo grandes enemigos que lograron su ajusticiamiento en Tréveris, desde donde fue traído y enterrado en algún lugar de la Gallaecia. De todos es conocido el “rum-rum” que circula entre muchos y destacados escritores que atribuyen a la tumba de Prisciliano el origen de las peregrinaciones a Compostela. Un Prisciliano, apóstol de la Gallaecia, de cuya labor misionera dan testimonio tantas ermitas y santuarios escondidos en las zonas agrestes de nuestras montañas, como Santo Estevo do Ermo, y en recodos ocultos de nuestras costas, como San Andrés de Teixido y tantos otros lugares que florecieron en nuestro antiguo reino de la Gallaecia, que abarcaba desde el Atlántico, ocupando toda la tierra de la orilla norte del Duero hasta las Vacongadas.
En resumen, el lector encontrará en este libro el canto de un gallego a su tierra y a sus tradiciones. Un recuerdo a las raíces que lo fueron formando y lo sosotienen y de las que aún se alimenta la Galicia actual.
Y termino felicitando a Pablo Mosquera por su aportación al mundo de la cultura con la aparición de este libro que viene a llenar un vacío en nuestra cultura comarcal y que, sin duda, colmará de placer a todos los que se paren a leerlo, como me ha ocurrido a mi mismo. Como dice Flavio Josefo en sus Antigüedades “importa tanto acertar con un estilo literario que haga placentero lo que se relata, como atenerse a la realidad de los hechos”. Y estas dos cualidades que, según Flavio Josefo debe tener un historiador, las encontrareis en este libro, escrito con un lenguaje culto, pero al mismo tiempo sencillo.
Felicidades al autor por este regalo.
sábado, 22 de mayo de 2010
martes, 18 de mayo de 2010
Mesmos dereitos: nota de prensa sobre o regulamento do Hospital-Asilo
Mesmos dereitos
Estes son os requisitos de ingreso no hospital asilo de San Sebastián e San Lázaro de Ribadeo, segundo estaban ata o pleno de 10 de maio:
“Maior de 65 anos ou de 60 e pensionista.
Residente no concello cunha antigüidade de alomenos 2 anos.”
En xaneiro, plantexouse no pleno unha modificación do artigo do regulamento que facía variar os requisitos de ingreso. O motivo, o ser coñecedor un grupo político de dous casos de xente que quería entrar e non cumpría o requisito de antigüidade no concello, tendo sido veciño de Ribadeo.
Tivo lugar a aprobación de primeiras dunha modificación, coa apertura do periodo de alegacións. O tesón presentou as súas:
'En relación ó prazo de alegacións para a variación do Regulamento que rixe o Hospital Asilo, expón
Que a asociación considera convinte ter unha consideración cos ribadenses que tiveron que emigrar, para o que propón incorporar como requisitos nos correspondentes estatutos:
“1.Maior de 65 anos no caso xeral, ou de 60 sendo pensionista.
2.Residente no concello de Ribadeo cunha antigüidade de alomenos dous anos de empadroamento. No caso de ter emigrado, poder demostrar fehacientemente unha residencia en calquera momento da súa vida de dous anos, máis un ano por cada cinco que teña estado empadroado fóra de Ribadeo.”
A variación proposta, no punto 2, tenta favorecer ós nados ribadenses ou veciños que pasaron tempo en Ribadeo con anterioridade, de xeito que por exemplo calquera que tivera emigrado xa ós 13 anos de idade e sexa pensionista con 60 anos tería acceso a unha praza aínda que viñera direitamente de calquera outro lugar, despois de estar empadroado 47 anos consecutivos fóra de Ribadeo.'
Non tivo ningún voto a favor, sendo rexeitada polo tanto xa en comisión, e como a outra proposta de variación tampouco foi adiante (do BNG; só tivo os propios votos), quedaron variados os requisitos de entrada, de xeito que agora calquera que pasara dous anos empadroado en Ribadeo, cando fóra, ten os mesmos dereitos. Só unha pregunta: é lóxico que alguén que pasara os dous primeiros anos da súa vida en Ribadeo, aló polos corenta co século pasado, teña os mesmos dereitos de asilo que quen pasara en Ribadeo entre os 10 e os 12 anos, polos cincoenta, ou oito meses nos cincoenta, oito nos sesenta e oito nos setenta, ou quen pasara os dous últimos antes de pedir a súa entrada no asilo?
Polo dito no pleno no que se fixo a aprobación inicial, foron dúas persoas as que motivaron este cambio. A mesma semana que foi aprobado con carácter definitiva a proposta de ter dous anos de censo en calquera circunstancia, na Comarca del Eo de 15 de maio aparecían outras dúas persoas que non teñen praza e quixeran tela. Ó mellor é que dende o Tesón non explicamos a nosa postura a tempo, fiándonos nun diálogo social transparente. O caso é que non prosperou. E que os criterios de entrada no hospital deben perfeccionarse.
AVV O Tesón
** Unha nota final: por erro, non aparece que o punto terceiro das condicións tamén habería que cambialo, pois di que se favorecerá á xente coa renda máis baixa, pero a) non especifica cómo e b) non considera que a parte da renda, pode haber patrimonio.
Estes son os requisitos de ingreso no hospital asilo de San Sebastián e San Lázaro de Ribadeo, segundo estaban ata o pleno de 10 de maio:
“Maior de 65 anos ou de 60 e pensionista.
Residente no concello cunha antigüidade de alomenos 2 anos.”
En xaneiro, plantexouse no pleno unha modificación do artigo do regulamento que facía variar os requisitos de ingreso. O motivo, o ser coñecedor un grupo político de dous casos de xente que quería entrar e non cumpría o requisito de antigüidade no concello, tendo sido veciño de Ribadeo.
Tivo lugar a aprobación de primeiras dunha modificación, coa apertura do periodo de alegacións. O tesón presentou as súas:
'En relación ó prazo de alegacións para a variación do Regulamento que rixe o Hospital Asilo, expón
Que a asociación considera convinte ter unha consideración cos ribadenses que tiveron que emigrar, para o que propón incorporar como requisitos nos correspondentes estatutos:
“1.Maior de 65 anos no caso xeral, ou de 60 sendo pensionista.
2.Residente no concello de Ribadeo cunha antigüidade de alomenos dous anos de empadroamento. No caso de ter emigrado, poder demostrar fehacientemente unha residencia en calquera momento da súa vida de dous anos, máis un ano por cada cinco que teña estado empadroado fóra de Ribadeo.”
A variación proposta, no punto 2, tenta favorecer ós nados ribadenses ou veciños que pasaron tempo en Ribadeo con anterioridade, de xeito que por exemplo calquera que tivera emigrado xa ós 13 anos de idade e sexa pensionista con 60 anos tería acceso a unha praza aínda que viñera direitamente de calquera outro lugar, despois de estar empadroado 47 anos consecutivos fóra de Ribadeo.'
Non tivo ningún voto a favor, sendo rexeitada polo tanto xa en comisión, e como a outra proposta de variación tampouco foi adiante (do BNG; só tivo os propios votos), quedaron variados os requisitos de entrada, de xeito que agora calquera que pasara dous anos empadroado en Ribadeo, cando fóra, ten os mesmos dereitos. Só unha pregunta: é lóxico que alguén que pasara os dous primeiros anos da súa vida en Ribadeo, aló polos corenta co século pasado, teña os mesmos dereitos de asilo que quen pasara en Ribadeo entre os 10 e os 12 anos, polos cincoenta, ou oito meses nos cincoenta, oito nos sesenta e oito nos setenta, ou quen pasara os dous últimos antes de pedir a súa entrada no asilo?
Polo dito no pleno no que se fixo a aprobación inicial, foron dúas persoas as que motivaron este cambio. A mesma semana que foi aprobado con carácter definitiva a proposta de ter dous anos de censo en calquera circunstancia, na Comarca del Eo de 15 de maio aparecían outras dúas persoas que non teñen praza e quixeran tela. Ó mellor é que dende o Tesón non explicamos a nosa postura a tempo, fiándonos nun diálogo social transparente. O caso é que non prosperou. E que os criterios de entrada no hospital deben perfeccionarse.
AVV O Tesón
** Unha nota final: por erro, non aparece que o punto terceiro das condicións tamén habería que cambialo, pois di que se favorecerá á xente coa renda máis baixa, pero a) non especifica cómo e b) non considera que a parte da renda, pode haber patrimonio.
sábado, 15 de mayo de 2010
Nota de prensa: denuncia ó "La Nueva España"
AVV O Tesón
Nota de Prensa
Denuncia contra 'La Nueva España'
Tras decisión da directiva da asociación de veciños O Tesón, no día de onte, xoves 13 de maio, o Presidente da mesma ten presentado denuncia contra o diario 'La Nueva España'. O motivo da denuncia é, despois de longos anos de ter usado dito diario de xeito constante o topónimo de 'ría del Eo' en troques do legal 'ría de Ribadeo', a acusación de dito diario de que diversas instancias galegas queren impor o topónimo legal de xeito insidioso. Así por exemplo no artigo “Galicia quiere los cañones del Eo”, do día 5 do presente mes, entre outras cousas relativas ó nome da ría e ó patrimonio, aparece o texto “para las dos orillas de la ría del Eo, cuya denominación los nacionalistas gallegos querían cambiar por el de ría de Ribadeo”.
Po iso, ante o que consideramos un ataque que ven sendo reiterado de diversos xeitos contra os intereses de Ribadeo, e ante a falta doutras respostas, decidimos intervir para tentar que cesen ditos ataques coa presentación da denuncia mencionada e en defensa do nome e patrimonio ribadenses.
Ribadeo, 14 de maio de 2010.
P.S.: Acompáñase a continuación a parte principal do texto da denuncia:
“(...) presentamos denuncia contra do diario ovetense La Nueva España, que de forma reiterada e ensidiosa nomea a Ría de Ribadeo co nome erróneo de Ría do Eo.
Os veciños consideramos que esto atenta de forma clara contra o noso patrimonio histórico de Ribadeo, e esto ocorre desde fai máis de 20 anos, a partires de abrirse o tráfico a Ponte dos Santos en 1987, e agora incluso de forma máis teimuda, se cabe, a partires da resolución do Ministerio de Fomento de 13 de marzo de 2008, na que a Comisión Especializada de Nombres Geográficos, decide e sostén, literalmente, “con contundencia” que o único nome que debe otorgarse á ría e o nome de Ría de Ribadeo, pois: “es la que está generalizada en toda la cartografía hidrográfica, topografía, atlas y publicaciones geográficas de caracter científico, a nivel mundial, no hay ninguna razón para que se cambie esa denominación por la Ría del Eo que, como queda demostrado, es un topónimo creado recientemente y erróneo...”
Pero agora vemos que este xornal, xa non só se conforma coa difamación da nosa topónimia histórica senón que con un cinismo inusual, no artigo de mércores 5 de Mayo de 2010, menciona que os restos que hai no fondo do “estuario” son de pertenza “asturiana” e retrata a raqueros do pecio histórico de “El Galgo de Andalucía” como se de héroes e patriotas se tratara. Con este artigo cremos que se falta o máis absoluto rigor histórico, para crear polémica coa soa finalidad do afan de lucro evidente por parte do Consello de Redacción do xornal, posto que se obvia a historia de esta fragata española de 24 canóns de avancarga,que desde 27 de setembro de 1719 está afundida a causa do ataque pirata de tres fragatas inglesas, “Weymouth”; “Galley” e outra máis da que non se sabe o nome, que entraron a roubar o porto e a Vila de Ribadeo, e cuxo Concello tivo que pagar rescate para librarse do ultraxe a que foi sometido.
Con este tipo de actuacións fora de toda ética e código deontolóxico periodístico que debe existir en toda Redacción de un periódico público, creemos que se atenta de forma clara contra do respeto fraternal entre xentes que se rixen pola mesma Constituición Española, que ampara os dereitos e rixe as libertades do noso pais.
Os artigos sobre patrimonio que se vulneran da Constitución Española de 1978, cremos que son os seguintes: (...)
E os artigos de competencias das comunidades Autónomas: (...)
Desde a Asocación de Veciños “O Tesón”, esiximoslle a esa redacción unha rectificación pública e o uso do topónimo Ría de Ribadeo sempre no sucesivo”
Nota de Prensa
Denuncia contra 'La Nueva España'
Tras decisión da directiva da asociación de veciños O Tesón, no día de onte, xoves 13 de maio, o Presidente da mesma ten presentado denuncia contra o diario 'La Nueva España'. O motivo da denuncia é, despois de longos anos de ter usado dito diario de xeito constante o topónimo de 'ría del Eo' en troques do legal 'ría de Ribadeo', a acusación de dito diario de que diversas instancias galegas queren impor o topónimo legal de xeito insidioso. Así por exemplo no artigo “Galicia quiere los cañones del Eo”, do día 5 do presente mes, entre outras cousas relativas ó nome da ría e ó patrimonio, aparece o texto “para las dos orillas de la ría del Eo, cuya denominación los nacionalistas gallegos querían cambiar por el de ría de Ribadeo”.
Po iso, ante o que consideramos un ataque que ven sendo reiterado de diversos xeitos contra os intereses de Ribadeo, e ante a falta doutras respostas, decidimos intervir para tentar que cesen ditos ataques coa presentación da denuncia mencionada e en defensa do nome e patrimonio ribadenses.
Ribadeo, 14 de maio de 2010.
P.S.: Acompáñase a continuación a parte principal do texto da denuncia:
“(...) presentamos denuncia contra do diario ovetense La Nueva España, que de forma reiterada e ensidiosa nomea a Ría de Ribadeo co nome erróneo de Ría do Eo.
Os veciños consideramos que esto atenta de forma clara contra o noso patrimonio histórico de Ribadeo, e esto ocorre desde fai máis de 20 anos, a partires de abrirse o tráfico a Ponte dos Santos en 1987, e agora incluso de forma máis teimuda, se cabe, a partires da resolución do Ministerio de Fomento de 13 de marzo de 2008, na que a Comisión Especializada de Nombres Geográficos, decide e sostén, literalmente, “con contundencia” que o único nome que debe otorgarse á ría e o nome de Ría de Ribadeo, pois: “es la que está generalizada en toda la cartografía hidrográfica, topografía, atlas y publicaciones geográficas de caracter científico, a nivel mundial, no hay ninguna razón para que se cambie esa denominación por la Ría del Eo que, como queda demostrado, es un topónimo creado recientemente y erróneo...”
Pero agora vemos que este xornal, xa non só se conforma coa difamación da nosa topónimia histórica senón que con un cinismo inusual, no artigo de mércores 5 de Mayo de 2010, menciona que os restos que hai no fondo do “estuario” son de pertenza “asturiana” e retrata a raqueros do pecio histórico de “El Galgo de Andalucía” como se de héroes e patriotas se tratara. Con este artigo cremos que se falta o máis absoluto rigor histórico, para crear polémica coa soa finalidad do afan de lucro evidente por parte do Consello de Redacción do xornal, posto que se obvia a historia de esta fragata española de 24 canóns de avancarga,que desde 27 de setembro de 1719 está afundida a causa do ataque pirata de tres fragatas inglesas, “Weymouth”; “Galley” e outra máis da que non se sabe o nome, que entraron a roubar o porto e a Vila de Ribadeo, e cuxo Concello tivo que pagar rescate para librarse do ultraxe a que foi sometido.
Con este tipo de actuacións fora de toda ética e código deontolóxico periodístico que debe existir en toda Redacción de un periódico público, creemos que se atenta de forma clara contra do respeto fraternal entre xentes que se rixen pola mesma Constituición Española, que ampara os dereitos e rixe as libertades do noso pais.
Os artigos sobre patrimonio que se vulneran da Constitución Española de 1978, cremos que son os seguintes: (...)
E os artigos de competencias das comunidades Autónomas: (...)
Desde a Asocación de Veciños “O Tesón”, esiximoslle a esa redacción unha rectificación pública e o uso do topónimo Ría de Ribadeo sempre no sucesivo”
martes, 11 de mayo de 2010
Nota de prensa 20100511 sobre presentación do libro de Pablo Mosquera
AVV O Tesón
Nota de Prensa
Presentación libro Pablo Mosquera
Co gallo da recente aparición do libro de Pablo Mosquera 'Senderos para el viajero', a Asociación de veciños O Tesón, en colaboración coa Asoc. Os Aventados e coa Casa das Letras de Ribadeo, propicia un acto de presentación do mesmo o venres 21 de maio ás 20:30 horas.
No acto, que terá lugar no salón multiusos da Casa das Letras de Ribadeo, tomarán a Palabra o autor, Pablo Mosquera, que falará sobre as interioridades do libro, así como José Mª Rodriguez Díaz, que previamente encadrará o tema, e o moderador do acto.
A entrada é libre e gratuíta, coa única limitación do espazo dispoñible.
Ribadeo, 11 de maio de 2010.
P.S.: Acompáñase imaxe da portada do libro en ficheiro adxunto.
miércoles, 5 de mayo de 2010
O regulamento do Hospital-Asilo
A raíz dunha nova de prensa, deixo a ligazón á alegación presentada polo Tesón, así como ó regulamento do hospital asilo aínda vixente e ó comentario do pleno no que se fixo unha variación inicial.
Coido que máis impactante que o plantexamento dunhas ou outras condicións foi o motivo do cambio: dúas persoas que nun momento determinado queren entrar e atópase que non reúnen as condicións. Entón, por relación cun partido, vai e plantéxase o cambio. Porque ese foi o tema: non unha percepción xeral, senón intereses determinados nun momento concreto.
Coido que máis impactante que o plantexamento dunhas ou outras condicións foi o motivo do cambio: dúas persoas que nun momento determinado queren entrar e atópase que non reúnen as condicións. Entón, por relación cun partido, vai e plantéxase o cambio. Porque ese foi o tema: non unha percepción xeral, senón intereses determinados nun momento concreto.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)